تو پناهگاه منی، تو کهف منی،تو مامن منی وقتی که راهها ومذهبها با همه فراخی اش مرا به عجز می کشاند و زمین با همه وسعتش بر من تنگی می کند و... اگر نبود رحمت تو بی تردید من از هلاک شدگان بودم و اگر نبود محبت تو بی شک سقوط و نابودی، تنها راه پیش روی من می شد.

ای خدا! تو پوشاننده لغزشهای منی که اگر نبود پرده پوشی تو، من رسوای عالم می شدم. در پیروزی بر دشمنان، تو تنها یاورمنی که اگر تو نبودی و یاری تو نبود، شکست و نابودی، سرنوشت حتمی من بود. 

 

 

نوشته شده در چهارشنبه 93/8/21ساعت 9:3 عصر توسط فهیمه عسکری نظرات ( ) |